“İnsan harabeler arasında kalmış bir tanrıdır.”
Demişti Ralph Waldo EMERSON.
Bilim ve Uzay çağında insanlarımızı ahiret yolculuklarında dolaştıran kurum ve kuruluşların yarısı veya daha da azı sanat, felsefe, bilime ayrılmış olsaydı hangi bayramları anıyor olurduk acaba?
Dayatmacı, ezber, ceberut yasalar yerine insan hak ve özgürlüklerine yaraşır, çağdaş, sistemlerle yaşıyor olsaydık.
Dünyada ki yerimiz, itibarımız nasıl olurdu acaba?
Ya da nasıl bir ülkede nefes alıyor, hamasetler, hurafeler, yasaklar yerine neler konuşuyor olurduk?
Elinde kılıç, silah eksik olmayan muktedirlerin, sözüm ona barış, kardeşlik söz eden bayram mesajlarını mı dinlerdik?
Başta çocuk, kadın katliamları olmak üzere, vahşetlerin sınır tanımadığı bir dünya da ne bayramı diye sormaz mıydık acaba?
Daha insani, müreffeh, çağdaş bir toplumda yaşıyor olmanın keyfini çıkarmaz mıydık?
İnsanca doğar, insanca yaşar, insanca ölmez miydik?
Zamlara, yokluklara, yolsuzluklara, işkencelere, inkârlara, yıkımlara, ölümlere alışmak, alıştırılmak zorunda kalır mıydık?
Yanıtları yok acabaların. Sınırı da.
Bir çocuk, kadın bile öldürülüyorsa, bayramlar, törenler hükümsüzdür benim için.
Tüm zelal yüreklere tüm dillerden SELAM OLSUN.
