Covid salgını yasakları ve annemin ALS hastalığının teşhisi aynı zaman denk geldi. Herkes evinde salgından korunmaya çalışırken, ben hastanelerde olan biteni anlama derdindeydim. Ondan sonra hayatım hastane, annemin evi, benim evim, Çandarlı, eczaneler arasında geçti.
Aslında salgın beni hiç etkilemedi, önümde gün gün erimekte olan annemi görmek büyük bir azaptı. Her şey kendi rutininde ilerlerken, bir tek ölüme çare bulamayız derken, çaresizliğe hem şahit olmak hem de deneyimlemek ruh halimi sinsi sinsi bozmaya başladı. İşte böyle bir dönemde çok uzun süredir aradığım soruların cevapları teker teker, sistematik bir biçimde önümde açılmaya başladı. Nasıl mı?
Covid kısıtlamalarıyla birlikte sokağa çıkma yasağı başlayınca, kurslar internet ortamına taşındı. Böylece dünyanın dört bir yanında verilen eğitimlere katılabilme şansını yakaladım. 13 sene önce spor salonunda yoga yaparken aldığım ilk nefesle farklı bir duygu yaşamıştım. Bu duygu çok yeniydi ve ilk günden bağımlılık yarattı. O günden sonra düzenli olarak yoga yaptım. Türkiye, Fransa, İtalya ve Hindistan’da eğitimlere katıldım. Bir dönem o ilk nefesi yakalayamadım, yogayı bıraktım, sonra tekrar başladım. Fakat o ilk nefesin sırrını bulamadım. Meğerse bunu tek merak eden ben değilmişim. Amerika ve İngiltere’nin Oxford, Massachusetts gibi üniversitelerinde hatırı sayılır bilim adamları bu sorunun cevabı üzerinde detaylı araştırmalar ve çalışmalar yapıyorlarmış. Bu çalışmaların sonucunda Jon Kabat Zinn önderliğinde Mindfulness adı altında bir yöntem ortaya çıkmış. Zeynep Aksoy ve David Cornwell’in çalışmalarına katılarak sorumun cevaplarını bulmaya başladım. Sanki gökten zembille bana yardım eli uzatılmıştı. Deneyimlediklerimi başkalarıyla da paylaşmak istedim ve bir proje hazırladım. Proje geçen sene Macaristan ve Azerbaycan ortaklığıyla kabul edildi. Ve ben bugün Bolu, Kıbrıscık Köroğlu Dağ evlerine hayalimi gerçekleştirmek için geldim.
Sorumun cevabını ararken uzun seyahatlere çıkmaya başladım. Yoga ve meditasyon kampları genellikle kırsalda, dağlarda tepelerde olduğu için sürprizli yolculuklar yapıyordum. Örneğin uçakla Paris’e gidip, havaalanında gideceğim şehrin trenini saatlerce bekliyordum, sonra gittiğim yerde asıl güzergaha varabilmek için çeşitli toplu taşım araçlarını deneyimliyordum. Bazen kayboluyordum ve çok korkuyordum. Gidebileceğin vasıtaları bulmak ve zamanında yetişmek ayrı bir heyecandı. Bolu’ya gelirken kendimi yollara atıp aynı gün içinde farklı taşıtlarla dolanmayı, dolanırken sürekli değişen coğrafyayı, iklimleri deneyimlemeyi ve doğru kıyafetleri getirememekten yakınmayı ne kadar özlediğimi fark ettim. Evet, asıl mesele asla varmak olmadı benim için, ben hep yolda olmayı sevdim…
Burası kaldığım tesisin girişi, Bolu’dan küçük bir minibüsle virajlı ve dar yolları tırmanarak bir saatte ulaştım buraya.
Dört Portekizli genç kızla paylaştığım dağ evi… Bakalım bizi neler bekliyor?
Not1: Bilim kadınımız Hande Özdinler ve ekibi, beyinde ölen motor nöronları iyileştiren ilk kimyasal maddeyi keşfetti. NU-9 isimli bu madde ölen motor nöronlarını, 60 günlük bir tedavi sonrası sağlıklı nöronlar seviyesine getirdi. Ekip, bu umut vaat eden madde üzerinde klinik deneylerin başlaması için ileri araştırmalara hazırlanıyor. Türkiye’de çaresizce kendi yok oluşlarına şahit olan binlerce ALS hastasının bu çalışmadan yararlanabilmesi için, Türkiye’de bir ALS merkezi açılması gerekiyor. ALS hastaları için bir merkez istiyoruz.
