Elimde olsaydı sevmek dışında tüm duyguları yok ederdim. Nefret, intikam, bencillik, nankörlük, hakaret…Hiçbirisi olmasaydı.
Sevgi ile yaşam arasında ki mesafelerin önemi de kalmazdı belki. Bir şarkıda;
” Seni uzaktan sevmek, aşkların en güzeli. ” ifadesi oldukça anlamlıdır.
Sevdiklerimizin hep yakınımızda olmasını istemek ya da sevdiğimize yakın olmak biraz da masumane bir bencilliktir. Farkında olmasak da en paha biçilmez aşklar en uzaktadır. Hep yüreğimizde saklarız bu yüzden. Ne kadar uzaksa o kadar da yakındır çünkü.
Yaşam ile ölüm, ölüm ile yaşam gibi.
Zindanlarda, sürgünlerde, sınırlar ötesinde olmalarının bir anlamı yoktur.
Cezadan, tehditten, yasaktan, yok etmekten başka bir şey bilmeyen muktedirlerin bunu anlamaları mümkün değildir.
Bu yüzden hep acımasız, taş kalpli, zalim, kara vicdanlıdırlar.
Onlara karşı en büyük gücümüz yaşam kaynağımız olan zelal sevgilerimizdir.
Belki de en doğru tanımı; ” Uzaktan birini sevmediyseniz, hiç sevdim demeyin. ” dizeleriyle Cemal Süreya yapmıştır.
Ruhu şad olsun.
Şair olmak böyle bir şey demek ki.
Sevgiden, aşktan, özgürlüklerden yana zelal yüreklere tek değil, tüm dillerden SELAM OLSUN.
