Bilindiği gibi sunulan bütçenin kabulü için gerekli oy sağlanamazsa hükumetler düşer.
Hala geçerli mi bilemiyorum.
Kendi adıma düşse ne olur, düşmese ne yazar modundayım.
Ancak yine kendi adıma üzerinde en fazla durduğum hatta takıntım olan dil ve üslup konusuyla ilgileniyorum.
İnanıyor ve biliyorum ki sevgiden, saygıdan, samimiyetten yoksun kullanılan dil, hangi makama, mevkiye, şahsa ait olursa olsun, nerede kullanılırsa kullanılsın kötüdür.
Kavramları yerinde kullanılmazsa anlamını yitirir.
Konular üzerinde sohbet ederken, tartışırken kullanılan hakaret dili, suçlamaya, tehdide yönelik kavramların kimseye yararı yoktur.
Buraya kadar sorun yok.
Ancak muktedirlerin, burnundan kıl aldırmayan bazı zatların, birbirlerine veya muhataplarına karşı söylemlerinde büyük sorunlar görüyorum kendi adıma.
Hakaret onlar da, tehdit onlar da.
Kibirde, böbürlenmekte sınır tanımıyorlar.
Ağızlarından çıkan kelimelerin nereye gittiğini görmüyor, bilmiyorlar.
Ya da çok iyi biliyor, bilerek söylüyorlar.
Acizliklerini, yetersizliklerini sergilediklerinin farkında değiller ama.
Belki de çaresizlikten küfür, tehdit dilinden medet umuyorlar.
Canımı fazlasıyla yakan bir durumdur.
Zihniyet ve niyet neyse dil de aynı oluyor demek ki.
İzlediğim bütçe görüşmelerinde de maalesef değişen bir şey yok.
Hakaretin, düşmanlığın, nefretin değil, dostluğun, sevginin, saygının dilini kullanan zelal yüreklere tüm dillerden SELAM OLSUN.
