Zira elinde kılıç tutanlar, kendilerine hizmet edenlerin dışında ne kalem bırakıyor, ne kağıt.
Çağının Einstein’i sayılan Arşimedi katledenler elinde silah olan cahil tetikçilerdi mesela.
Yaşama ait ne varsa kesiyor, doğruyor, yok etmiyorlar mı?
Tanrılar, peygamberler, bilumum muktedirler güçlerini kılıçla kabul ettiriyor, kılıçla göstermiyorlar mı?
Katlettikçe, yok ettikçe itibarları artmıyor mu?
Zira kalem yaşam, sanat, barış, bilim demektir.
Kılıç ise ölüm, vahşet, katliam, karanlık.
Kılıçlar için müziğin, sanatın, yaşamın, insanlığın, doğanın ne değeri vardır, ne anlamı.
Tek satır yazmaz, okumazlar ama yazanların, okuyanların başlarını bedenlerden ayırmaktan büyük keyif alırlar.
Sanatın “S” sinden, Müziğin “M “sinden anlamaz ama sanatçıları, müzisyenleri tehdit etmekten, kitapları, aletleri yakmaktan mutlu olurlar.,
Güvercinleri, ceylanları katletmekten zevk alır, ağızlarından dökülen salyalarıyla yaşamı sürekli zehirlerler.
İnsanlığın var oluşundan günümüze kalem ile her gün daha da keskinleşen kılıç kavgası devam ediyor.
Bugün 19 Ocak.
Saat hep 15.oo.
Kaldırımlar hala buz, ayakkabı hala yırtık.
Bir kalem, bir güvercin, bir zelal yürek, bir ahparig, ellerinde hep kılıç tutan cellatların coğrafyasında boylu boyunca uzanmış yatıyor hala.
Ruhun şad olsun kardeşim.
Ruhun şad olsun Ahparigim.
Tüm cellatlara, canilere, canlara kıyanlara, tek değil, tüm dillerden LANET OLSUN.
