İnsanların çok düşünmeden denediğini düşünüyorum. Büyük bir kısmının da eylemin ilk denenen şeklinde takılı kaldıklarını görüyorum. Bu çıkarımı kullandıkları şu cümlelerden yaptım: “Hep aynı şeyleri yaşıyorum, sadece yer, zaman ve mekan değişiyor. Sonuçta elimde kalan ve hissettiklerim hep aynı.”. Denemek eyleminin sonucundaki verileri doğru değerlendirip ikinci deneme eyleminin içine yerleştirmek çok önemli. Galiba ufak ufak bunu başarmaya başladım. Ama şimdi nasıl olduğunu açıklayamam. Onun yerine sana son zamanlarda okuduğum iki kitaptan bahsedeyim.
Beni Kör Kuyularda- Hasan Ali Toptaş
Her gün işe giderken sefertasını da yanına alan Muzaffer, bir gün yemeğini evde unutuyor. Kızı Güldiyar babasının sefertasını götürüyor. Yolda Güldiyar’ınbaşına bir şeyler geliyor. Başına gelen her neyse birbiri ardına gerçekleşen talihsizlikleri, kötülükleri de beraberinde getiriyor. Zincirleme gelişen olayların sonucunda Güldiyar ve babası kendi evlerinin içinde birer tutsak, sirk hayvanına dönüşüyor. İnsanlar bakıyorlar, hayret ediyorlar, “Vah vah” diyorlar ama yardım etmek için kıllarını bile kıpırdatmıyorlar. Hatta onların bu acınası hallerini izlemek için para veriyorlar.
Ne zaman bu içerikte bir hikaye duysam, okusam aklıma HannahArendt’in“Kötülüğün Sıradanlığı” olarak sınıflandırdığı düşünceleri gelir. İnsanlar otorite, güç merkezi olarak gördükleri mercilerin önünde bir kuklaya dönüşüp duyarsızlaşabiliyorlar. Ve bu kötü durum gayet sıradanlaşabiliyor.
“Sen diyorsun ki, kötüler gelip bize kötülük edinceye kadar iyidirler, başımızın üstünde yerleri vardır.”
Kopuk ve Hiç – Aydın Şimşek
“Kopuk ve Hiç” güzel ve anlamlı bir hayat için eyleme geçip kendi iç travmaları ve derinlikleriyle yüzleşen, yüzleşmek zorunda kalanların romanı. Otobiyografik, gerçeküstü hatta biraz fantastik ve bir o kadar da gerçekçi bir özsorgulama. Cümleler çok akıcı ve şiirsel. Yer yer kurgunun içinde kaybolsam da ilgiyle okudum.
“Yürüdüğü sonun nasıl olacağını nereden bilebilir ki insan? Öyle sıradan, basit silik bir yaşam sürerken birdenbire değişemeyeceğini; hem de bir masumdan bir katile, bir katilden bir meczuba, bir meczuptan bir isyankara, bir isyankardan hiçe dönüşmeyeceğini nereden bilebilir ki?”
