Hep aynıdır çocuklar
Her yaşta her yerde
Her iklim her mevsimde.
Siyah, beyaz, sarı
Her renkte.
Dünya resimleridir onlar
İsrail de Filistin de
Nusaybin de Silopi de.
Tanrılar, ilahlar, inançlar ölür
Çiçekler kurur, renkler solar
Bayramlar ölür.
Her çocuk öldüğünde
Gazze de, Kudüs de
Şırnak da Cizre de.
Cellatlar bilmez, bombalar tanımaz
Tanrılar da görmez
Saf gülüşlü, masum bakışlı
Beyaz tenli, esmer çocukları.
Hep ölürler katil ellerde
Gülüşleri kalır geride
Yırtık ayakkabılar, çıplak ayaklar
Memeye uzanmış dudaklar
Sahipsiz oyuncaklar.
İnsanlık ölür, etiketler ölür
Utanırım körlüğümden
Her çocuk öldüğünde
Kobani de, Şengal de
Gazi de, Roboski de, Gezi de.
Tarih ölür, bilim ölür
Sanat ölür, felsefe ölür
Şiir susar kitap ölür.
Utanırım suskunluğumdan
Her çocuk öldüğünde
Suruç da Gar da Taksim de.
Ağlarken, gülerken, ölürken
Hep aynıdır çocuklar.
Her yaşta her yerde
Derin yaralar açılır yüreğimde
Utanırım kendimden
Her çocuk öldüğünde.
