Filan bana bu hakkı verdi, falan şunu verdi türünden yaklaşımlar hak bilincinden uzaktır.
Her şeyden önce hak edilmiş haklar, sadaka veya bahşiş değildir.
Bu nedenledir ki verilmediğinde, gasp edildiğinde, mücadeleyle söke söke alınabilir ancak.
Bıçak kemiğe dayandı misali çeşitli kesimler, maruz kaldıkları şiddet ve baskılara rağmen seslerini çıkarmaya başladı.
Bugün bir kısım sağlık emekçisi de ekonomik hakları için alanlardaydı.
Bir kısım diyorum zira temsili düzeyi her zaman olduğu gibi düşüktü.
Belki de öyle programlanmıştı, bilemiyorum.
Ne yazık ki birçok meslek gibi sağlık camiası da pandemi sürecinde güven kaybetti, toplum nezdinde itibarı zedelendi.
Ya da ben öyle görüyorum.
Çünkü;
Muktedirlerin dayatmalarına ortak oldular, yasakları, dayatmaları daha fazla savundular.
Maske takmayanlara, aşısızlara bakmıyoruz diyen, ayırımcı, meslek etiğini yok sayan meslektaşlarına ses çıkarmadılar.
Kapanan iş yerleri nedeniyle faturalarını ödeyemeyenler, intihar edenler görülmedi, görülmek istenmedi.
Çok daha fazlası var ama kısa kesiyorum.
Haklarını arayan kim olursa olsun yanlarındayım.
Emekli bir sağlık emekçisi olarak da sağlık emekçilerimizin yanındayım doğal olarak.
Ancak dostça ve çuvaldızı kendime batırarak diyorum ki;
Toplumun tümünü görmeden, sadece kendisi için istenen haklar hak değildir.
Ya hep ya hiç demedikçe de haklar alınabilir mi bilemiyorum.
Sömürüsüz, yalansız, eşit, özgür yarınlara yürüyen tüm zelal yüreklere tüm dillerden SELAM OLSUN.
