Benimde.
Evlatlarının karanfil kokusuna hasret
Yasaklı, kimliksiz, dilsiz,
Mezarsız, yarınsız çocukların
Yufka yürekli, yaşam doğuran.
Ekmeğim, suyum, sütüm,
Sevgim, damarlarımda kan
Canlara can olan annelerimdiler.
Günleri yoktu, hiç olmadı.
Benim de
Yalnızdılar, kadersizdiler,
Cellat dünyanın bitimsiz kederiydiler.
Kanlarda kalan cansız bedenime sarılırken
Sordu annem.
Neden öldürüyorsunuz
Dünya hepimize yetecek kadar büyük değil mi?
Yanıt veren olmadı.
Annelerim, güzel annelerim.
Acılı, göz pınarları kurumuş
Çaresiz, perişan annelerim.
Dokunmaya kıyamadığı
Parçalanan cansız bedenime bakarken
Fısıldadı annem.
Çok acı çekmiştir
Keşke kurşunla öldürselerdi
Vurmayın öldüm demiş oysa.
Duyan olmadı.
Nasırlı ellerini gösterirken
Hüznünü paylaştı annem.
Parçaları çok küçüktü
Ellerimle toplayıp eteğime koydum
Mezarına koyacak bir canı kalmamıştı.
Gören olmadı.
Ezidi yazmasıyla
Pınarları kurumuş gözlerini silerken
Kendi dilinde konuştu annem.
Çocuğumu öldürdüler ama
Çok şükür kafasını kesmemişlerdi.
Anlayan olmadı.
Günleri yoktu annelerimin.
Benim de.
