Sanki uzakta olsa bir şeyler eksik olacaktı. Sabahlar iple çekilir, hele o bayram sabahı kahvaltılar bir başka güzel bir başka özel olurdu. Büyüklerimizin elleri öpülür, hele birde bayram harçlığı da verilirse bizden mutlusu olmazdı. Ceplerimiz şeker dolardı. Ama güzel olan her şeyi bir bir yitirdik.
Önce Bayramlarımız gitti, Bayramlara artık bir tatil gözü ile bakılmaya başlandı. Atalarımız, Büyüklerimiz, Örf ve Ananelerimiz unutuldu unuttuk. Büyüklerimize saygıyı unuttuk küçüklerimize sevmeyi sevilmeyi insanca yaşamayı öğretmeyi unuttuk. Eskiden bir yemek piştiği zaman kokusu komşuya gitmiştir diye hemen annelerimiz bir tabak yollardı. Komşu hakkı derdi. Komşu bizde bitmiş sizde varsa bir kase verebilir misiniz? Çekinmezdik. Çünkü böyle şeylerin komşuluk olduğunu paylaşmanın güzel olduğunu bilirdik.
Ama artık bayramlar gibi insanlarda değişti Eskiden yemeğimizi komşumuzla paylaşırdık Artık sosyal medya hesaplarından paylaşmaya başladık mahallede bir hasta olduğu zaman ona saygı duyulurdu sessizlik hakim olurdu sokakta cenaze varsa eğer o sokakta Kesinlikle değil düğün televizyon bile açılmazdı Ama artık insanlarımız duyarsızlaştı ziyaretler bile görüntülü görüşmelerle yapılmaya başlandı bayramlar telefonda yapıldı sonra herkes tatiline gitti.
Oysa annelerimiz ne güzel yemekler hazırlamıştı torunlarımız evlatlarımız gelecek bu yemekleri yiyecek diye ne kadar da özenmiş lerdi yemekler tencerelerde kaldı Hayaller bir başka bayrama bu bayram yetişemedi işi çıktı ama Önümüzdeki Bayram İlla gelecek benim oğlum gelir benim kızım unutmaz bizi dedik ama hep kendimizi avuttuk sadece bir şey söylemek istiyorum Yarın için çok geç olabilir bu bayram gitmediğimiz elini öpmediğimiz annemiz babamız Önümüzdeki Bayram olmayabilir arkamızda keşkeler bırakmamak için bu bayram annelerimizi babalarımızı unutmayalım…
